Chciałbym poprosić Was o pomoc - poszukuję jakichkolwiek informacji i śladów po Anastazji Kilian. Ostatnie miejsce zamieszkania w Kwidzynie to mieszkanie na parterze w domu przy ul. Chopina 17 (przy skrzyżowaniu z ul.Kopernika) - w tym domu, w miejscu gdzie teraz jest garaż, był dawniej warsztat kamieniarski pana Sidora (chyba tak miał na nazwisko - tyle pamiętam z dzieciństwa). Anastazja, głównie znana jako "Kilianka" była przez wiele lat moją nianią i opiekunką, kiedy mieszkaliśmy w Kwidzynie. Wiem, że wcześniej pracowała jako sprzątaczka w szkole pielęgniarek przy ul. Chopina. Przyjaźniła się z sąsiadką z piętra - panią Kopp (lub Kopf), ale ona - z tego co wiem - już też nie żyje
Ostatni kontakt z Kilianką miałem w latach 70-tych, potem kontakt się urwał, podejrzewamy że zmarła - już wtedy była starszą osobą. Niestety, próby znalezienia jej grobu spełzły na niczym - próbowałem przez internet, ale niestety - nic. Jakby nigdy nie istniała.
Może ktoś z Was, lub Waszych znajomych będzie coś wiedział?

Aleksandrze, Ksiądz Proboszcz z Parafii na Słowackiego nazywa się Kilian (Janusz) z tym tylko ze On pochodzi z Trzciana (znam go od lat 70-tych) , być może być to jakaś Jego krewna ,w sumie rzadko go obecnie widuję ,ale nieomieszkam spytać o tę Osobę, kiedy to nastąpi to Sam niewiem ,ale mam w pamięci jak coś

Dzięki - nie sądzę co prawda, żeby ten ksiądz był jej rodziną, bo ona o ile pamiętam - miała dwóch braci, którzy zginęli w czasie wojny (jeden był w WP, drugi w Wehrmachcie - jak to na Pomorzu) - ale może z tytułu dostępu do dokumentów parafialnych będzie mógł się czegoś więcej dowiedzieć. Wiem jeszcze, że podobno miała znaleźć się na "Gustlofie", ale w ostatniej chwili zrezygnowała, albo już się nie załapała. W każdym razie zapytaj proszę!
Bardzo Ci dziękuję.

Pani Koppowa rzeczywiście mieszkała na pięterku w oficynie kamienicy przy ul. Chopina 17. Przez wiele lat była zatrudniona w kiosku z warzywami, który stoi (do dziś, choć już jest to raczej smętna ruina) na rogu Warszawska/Spółdzielcza. W ciemnych latach późnego PRL-u sprzedawała marchewkę, kapustę, gnijące kartofle, a w głodowych latach 80-tych - musztardę, oranżadę w proszku i rarytasy - kisiele i galaretki... Towarów tych było jednak tak mało, że ludzie wracający po 15.00 z pracy musieli się zadowolić... chwilką pogawędki ze sprzedawczynią.

Jeżeli jest szansa na porozmawianie z kimś kto te panie znał, dajcie znać - bardzo chciałbym odnaleźć ślad po Kiliance i zapalić świeczkę na jej grobie (nigdzie w internecie nie znalazłem śladu jej nagrobka) - jestem jej to winny, a mam wrażenie, że coś przegapiłem.