Wypraszam sobie, w stolicy są tacy co wiedzą i pamiętają Kwidzyn, jak Ciebie jeszcze na świecie nie było

Nie mówię o prawdziwych kwidzyniakach na rubieży, tylko o prawdziwych, rodowitych warszawiakach, Świątobliwy Starcze z dłuuugą brodą

Tu znów muszę gorąco zaprotestować

No dobra, to i ja trochę odpuszczę - co mam skreślić - "Świątobliwy", czy "Starcze" ?

No dobra to i ja ustąpię, ale chcesz wierz, nie to nie wierz, od trzech pokoleń jestem rodowitym Warszawiakiem, tylko duszę mam od młodości Kwidzyńską, powaga.

Aaa - to co innego - w takim razie biję się we własne (nie tak chude) piersi i przepraszam za wątpliwości, starca i świątobliwość . Jako rodowity łodzianin, z kilkuletnią przerwą na Kwidzyn, też mam duszę głównie kwidzyńską

No to jest nas dwóch nie-autochtonów zauroczonych Kwidzynem, co do Łodzi to nie jest zła znam bo 1/3 Warszawskiej rodziny zamieszkała po wojnie w Łodzi i Zduńskiej

No to niech Cię uciskam, krajanie !

Ja też ściskam Łodziaka z sercem Kwidzyniaka, jak to się ludziska kręcą po kraju, dzisiaj już nie tylko po naszym.

Mógłbym sie dowiedzieć z jaki jest powód że duszę masz Kwidzyńską????
Pozdrawiam serdecznie

Tak naprawdę bardzo trudno jest to wytłumaczyć. Jedyne co mnie usprawiedliwia to że w młodości spędziłem ok.10 wakacji w Kwidzynie. Może to jest powodem, może ładne dziewczyny, może Katedra. Nie wiem jest w tym mieście coś co mnie przyciąga, może kiedyś naukowcy to wyjaśnią

Darek jeżeli to nie tajemnica to jak tu trafiłeś? Kwidzyn to trochę dziwne miejsce jak na wakacje nawet w młodości. Generalnie ani tu duży wybór jezior ani gór i do morza lekko daleko, co się stało że akurat tu spędzałeś wakacje (... i tak 10 razy). Rozumiem gdybyś miał tu rodzinę lub znajomych/znajomą ..
Pzdr.

Strzał w 10-tkę. Miałem ciocię, rodzoną siostrę mojej ukochanej babci. Siostra wyemigrowała po wojnie właśnie do Kwidzyna, gdzie zresztą w późnym już wieku wyszła za mąż za Kwidzyniaka pana nazwiskiem Jan Latecki, zamieszkali na ul. Warszawskej. Niestety obydwoje już dawno nie żyją. Jedynym żyjącym może być jedynie syn Jana Lateckiego.
Na zdjęciu od lewej: ukochana babcia Zosia, ciocia Magda, syn Jana Lateckiegi i sam Jan Latecki.
To by było tak w bardzo dużym skrócie, bo jeszcze miałem przyjaciela Zbyszka Wilczyńskiego z dawnej ul. Hanki Sawickiej. Niestety kontakty dawno się urwały i dzisiaj chyba już nie do odnalezienia, wiem że tam mieszkają dawno już inni ludzie.

Domyślam się że zauroczył Cię dawny Kwidzyn, z jego oryginalna zabudową i wieloma tajemniczymi miejscami związanymi z poprzednimi mieszkańcami miasta. Tylko pozazdrościć że Miałeś okazję widzieć i pamiętać wiele miejsc i budynków których już niema lub zostały nieodwracalnie zmienione.
Pzdr.

Tak to uczucie zawsze silnie odczuwam gdy jestem w Kwidzynie, trudno to wyjaśnić i wcale się na to nie silę, tylko przeżywam