Codziennie odprowadzam, dziecko do przedszkola w szatni spotykam się z innymi rodzicami. Co mnie bardzo dziwi i żenuje, to że 90% rodziców wchodząc nie mówi Dzień Dobry. Nie mam pojęcia dlaczego, może ta forma przywitania jest już nieaktualna? Często zdarza się, że nie tylko nie mówią wchodząc, ale również nie odpowiadają na moje Dzień...... . Może to moja wina, być może nie zasługuję na ich przywitanie
W każdym bądź razie mnie rodzice nauczyli, mówienia Dzień dobry i tego się trzymam.

Dzień dobry.


Trzymaj się dalej i nie rezygnuj.

Jakie przedszkole ?

Może o zaostrzonym rygorze ?

Przedszkole jak każde inne, w żłobku było podobnie, chodź był w innym miejscu. Obserwuję to zjawisko od kilku lat, ale jakoś nie mogę się przyzwyczaić.

Mieszkam w dużym mieście, zawsze gdziekolwiek wchodzę mówię dzień dobry. W sklepie po transakcji mówię: miłego dnia. Patrzą nieraz na mnie jak na idiotę, nie przeszkadza mi to. Bo mówił tak mój dziadek, ojciec i ja tak będę mówił.

No właśnie nie. W przedszkolu mojej córki jest ok. Każdy każdemu ładnie kłania się i mówi dzień dobry.

Dokładnie.W moim przedszkolu jest podobnie.Dlatego się pytałem , o jakie konkretnie chodzi .

Ogolnie w naszym kraju coraz mniej takich ludzkich, milych odruchow.
Przyklad zza Odry. Dosc czesto tam bywalem, sporo sie nabiegalem po roznych klatkach schodowych. 90% spotkanych na nich ludzi mowilo mi Guten Tag, badz Morgen (tak w skrocie), pomimo, ze widzieli mnie pierwszy raz na oczy. Ile razy zdarzylo sie wam, widzac kogos obcego po raz pierwszy na wlasnej klatce schodowej, powiedziec mu Dzien Dobry?

Witam.
Rider po przeczytaniu Twego postu śmiem myśleć że posłałeś dziecko do przedszkola dla snobów.
Co prawda to przedszkole mam dawno za sobą(było kulturalnie) ale mój syn obecnie chodzi do szkoły podstawowej do klasy z dziećmi nauczycieli,lekarzy i urzędników.Na zebraniach klasowych elita siada oddzielnie i trzymają się razem,dzień dobry powiedzą co niektórzy.
Swego czasu pracowałam w sklepie na dziale monopolowym wielbiciele tanich win do dziś mówią "Dzień dobry pani kierowniczko" mijając mnie na ulicy choć od lat nie pracuje w handlu.
No cóż taki ten świat się porobił,ludzie się zatracają w tej gonitwie za pieniądzem.

Ja obstawiam, że to Przedszkole Integracyjne, do ktorego przeniosłem córkę w tym roku. W poprzednim ludzie nie bali się witać ze sobą. Podejrzewam, że w "Integracyjnym" integrują się (w osobliwy sposób - ocierając się o siebie) introwertycy z pozostałymi.

To nie przedszkole integracyjne, tylko "Promyk" ,ale to nie wina przedszkola, bo tam edukują dzieci a nie rodziców. Wcześniej w żłobku na Kołłątaja było podobnie, chociaż procent mówiących dzień dobry był większy. To raczej wina czasów, trudnych dla dorosłych. Szczególności w Kwidzynie gdzie coraz trudniej się żyje. Brak pracy, nieuczciwi pracodawcy, brak perspektyw itp. To oczywiście nie jest wytłumaczenie braku elementarnych podstaw kultury, ale jakoś trzeba to tłumaczyć. Może przyjdą lepsze czasy ludzie będą mieli pracę, będą zadowoleni z życia i w końcu będą się do siebie uśmiechać i wzajemnie pozdrawiać na powitanie.

Tylko czy to nie będzie za późno?

To o czym piszecie widzą dzieci
Dzieci zawsze naśladuję rodziców, dających im przykład,
a więc nie miejmy kiedyś pretensji do swoich dzieci......

A resztę dopowiedzmy sobie sami!!!

No proszę Ciebie. Za okupacji czy komuny było chyba jednak trudniej. Obiektywnie. Na wschodzie ludzie żyją od narodzin do śmierci w trudnych czasach co nie wyklucza serdeczności.



Są w naszej najbliższej okolicy ludzie, ktorzy zadowolenie z życia okazują prezentując swoje totalne buractwo i wydaje się, że jego poziom jest wprost proporcjonalny do wzrostu poczucia tzw. "sukcesu życiowego".

Może masz jakieś słabe Public Relations.
To samo przedszkole, ja prawie codziennie zaprowadzam tam swoje dzieci. Jak wchodzę i mówię "dzień dobry" to przynajmniej 90% napotkanych osób odpowiada. Kolejne przynajmniej 90% wchodząc, gdy już jestem tam, mówi "dzień dobry" mnie. Czasami ktoś wchodząc z jakiegoś względu się ze mną nie przywita, robię to ja i ta osoba odpowiada z uśmiechem. Wyjątkiem jest jeśli ktoś wygląda na wyjątkowego buca to nie warto sobie nim (nią) zaprzątać głowy.