Jacy mieszkańcy takie miasto. Dla biadolących proszę przykład miast gdzie jest lepiej, miast wielkości Kwidzyna.

Jednak są tacy, którzy żyją w tym mieście i nie narzekają, noooo może czasami. Porównując nas do innych miast o podobnym budżecie i podobnej liczby mieszkańców nie wypadamy tak najgorzej.

Czego Wam brakuje, ale tak realnie?

Tak realnie, to 90 % mieszkańców nie odpowie na to pytanie, bo nie wie tak naprawdę, czego chce i czego im brak. Dla mnie to brak dobrych i nie połatanych nawierzchni ulic i chodników.

Przydałaby się wg. mnie lepsza komunikacja miejska, lepsze ścieżki rowerowe lub pasy rowerowe i może jakaś rewitalizacja lub stworzenie pozorów starego miasta dla rozwoju turystyki...

W moich wspomnieniach Kwidzyn ,to było miasto młodzieży .
Wesołej i zadowolonej z siebie młodzieży .

Lepszego monitoringu, np na os. Piastowskim. W kwietniu znowu zginęło Audi A4 z naszego osiedla, poprzednio w lutym lub w marcu zginęła tez A4.

I dalej to miasto młodzieży.
Nawalonej ciabasami i szukającej dymu....

A wtedy to była młodzież grzeczna, prospołeczna i nałgowo przeprowadzała staruszki przez ulice.
To jest powtarzanie komunałów z Faktu niestety ... a kiedyś ta młodzież za to wdychała Butapren a w okolice Wiślanej się nie chodziło.
Kwidzyn miastem młodzieży nie jest, bo młodzieży geenralnie w Polsce/Europie jest mniej o połowę niż w latach 70-tych czy 80-tych - a najczęściej narzekający mają jedno dziecko i narzekają dlaczego Kwidzyn nie jest miastem młodzieży ...

A propos Starego Miasta - myślisz że dla "rewitalizacja lub stworzenie pozorów" przyjedzie więcej turystów?

Malkontent zawsze znajdzie pretekst do narzekania

Pozwolę sobie zabrać głos. Kilka osób może mnie kojarzyć z mniejszej lub większej działalności lub prób działalności w Kwidzynie. Tym bardziej ewentualny zarzut malkontenctwa będzie nic nie warty.

Od ponad roku nie mieszkam już w tym mieście. Życie jest dla mnie dobre, zaręczyłem się, mam ciekawą pracę, do Kwidzyna raczej szybko nie wrócę.
Do Kwidzyna zjawiam się tylko odwiedzić rodzinę i przyjaciół, którzy jeszcze tutaj "trwają". Jest ich jednak coraz mniej.

Kwidzyn jest pięknym miastem, idealnym przykładem miejscowości, gdzie czas płynie wolniej. Lubię tu przyjeżdżać gdy mam dość pędu większych miast. Problem w tym, że po 3 dniach już mi tęsknota przechodzi i zaczyna mnie nosić. O godzinie 19 w piątek można się przejść środkiem ulicy w centrum miasta i z zamkniętymi oczami przejść kilkadziesiąt metrów nim ktoś na ciebie zatrąbi (próbowałem).

Ten spokój i stan zawieszenia w czasie, z totalnym "nicniedziejstwem", nie byłby tak dokuczający, gdyby istniały sensowne połączenia komunikacyjne z innymi miejscami.

To miasto nie jest dobre dla jednostek odstających od normy. Osobom, którym "się chce" przestaje się chcieć gdy pojawia się rodzina i trzeba zarobić na chleb. A praca w Kwidzynie jest taka jak każdy wie - 3 (może 4) sensowni pracodawcy, którzy godnie płacą i zapewniają względnie stabilne zatrudnienie... i administracja (słabo płącą, ale stabilnie).. i cała gromada Januszy Biznesu.

Jeżeli nie jesteś prywatnym przedsiębiorcą to nie zarobisz w Kwidzynie. W pewnym momencie trafiasz na szklany sufit i wyżej nie podskoczysz. W pewnym momencie może pojawić się frustracja i syndrom klatki. Nie będę tutaj wchodził w szczegóły, ale odkąd nie mieszkam w Kwidzynie śpię w nocy jak zabity ( nie trzeba żadnych leków nasennych, którymi musiałem zmuszać się do snu mieszkając w tym mieście ). Czuję, że żyję.

I teraz podsumowanie - Czy ten spokój i flegmatyzm Kwidzyna jest zły czy nie? Uważam, że jednak dobry, wbrew temu co moglibyście wysnuć z powyższych zdań.
Ja do Kwidzyna kiedyś wrócę, nieprędko, może za 10 - 15 lat, nie wiem kiedy to będzie. Dobrze się tu chowa dzieci. Może wrócę tutaj już jako przedsiębiorca, z niezależnym źródłem dochodu. Wiedząc, że w każdym momencie mogę doładować się emocjami w większym mieście.

Kwidzyn to fajna baza... chociaż nie dajcie sobie wmówić, że to centrum wszechświata i rodzynek pomorza bo faktycznie dla niektórych, podobnych do mnie, trawa może być bardziej zielona na drugim brzegu. Jest miejsce na mapie i dla "Kwidzynów" i dla "Warszawów" A ludzie mają możliwość wyboru gdzie chcą mieszkać.

Do zobaczenia (być może) na Festiwalu Grass Roots .

I to właśnie ja jestem . Byłam w gaju, byłam w raju, byłam nawet i w Szanghaju, i tak upłynęło blisko 2 dekady dorosłego życia, na podróżach i swawolach. A teraz potomstwo w Kwidzynie chowam, i nigdzie więcej się już nie wybieram, chyba że na wycieczkę. Nie ma jak dla mnie innego miejsca w którym mogłabym osiąść na stałe.

Miło się czyta takie wpisy

Ale chyba trzeba było wyjechać, powiem szczerze, obrosnąć w doświadczenia, parę okazji zmarnować,z innych skorzystać, żeby w pełni docenić urok spokojnego życia w Kwidzynie.
Co do doładowania kulturalnego, muszę powiedzieć że paradoksalnie mieszkając w Kwidzynie częściej bywam w takich szacownych miejscach jak teatr czy opera (pokochałam ostatnio!). Mieszkając w wielkich ośrodkach jakoś nigdy nie mogłam się zebrać. Tak jak mieszkając w Trójmieście nie chodzi się całymi latami na plażę.

Akurat to nie jest argument. Niestety w Kwidzynie brak miejsc do tak mi lubianych spontanicznych wypadów do kina albo miejsca z dobrym jedzeniem wegetariańskim (lub klasycznym). Poza Piwnicą Kulturalną nie ma niestety żadnego sensownego miejsca z klimatem. To wbrew pozorom nauczyło mnie doceniać miasto, w którym obecnie mieszkam.

Jedynie pragnąłbym by niektóre osoby decyzyjne twierdzące arogancko "no przecież Kwidzyn taki piękny... wszystko tu jest" wybrały się pozwiedzać inne miasta bogatsze w zajęcia dla młodzieży i osób starszych. Nie trzeba środków gigantycznych by tchnąć trochę życia w to miasto. Jestem ciekawe ile stowarzyszeń sportowych czy kulturowych mogłoby skorzystać z pieniędzy wydawanych na np fajerwerki w sylwestra... małe imprezy ale częstsze mogłyby mieć lepszy efekt niż bigos z gulashem w postaci "dni Kwidzyna". Wystarczy "wyjść z pudełka" standardowego myślenia.

Wysłane z mojego GT-I9505 przy użyciu Tapatalka

Ja w Kwidzynie nie mieszkam już od 12 lat, chociaż w głębi serca bym chciał. Teraz wpadam tylko do rodziny raz na miesiąc czy dwa. Może 15 lat temu byłem szczylem, ale jeśli chodzi o życie towarzyskie to naprawdę działo się sporo. Można było wyjść w ciemno w weekend albo nawet w tygodniu do pubu i zawsze się spotkało znajomych ! Było spokojnie, normalnie - człowiek nie bał się, że dostanie po buźce. Teraz już takiej pewności nie ma. Było miejsce na piwo, było na kulturalne tańce. Tak sobie myślę, że na palcach jednej ręki mogę policzyć ilu z mojej klasy z ogólniaka zostało w Kwidzynie - pewnie na dwóch dałoby się policzyć ludzi z mojego rocznika z równorzędnych klas.