Bóg czy my

Kto pierwszy sie obraził
Bóg na nas czy my
na Boga

Gdzie znaleźć prawdę
w niebie czy
w piekle

A może Bóg wie że
jesteśmy tylko
ludźmi

Którzy mają prawo
do grzechu on to
rozumie

Kto pierwszy nie ważne
ważne uwierzyć
w prawdę

Przytuliłem się do cienia

Spotkałem swój cień
był smutny chciał
mnie ominąć

Mówił że czuje się
niepotrzebny że
jest niczyj

Ma odczucie że się go
wstydzę tylko nie
wie czemu

Więc przytuliłem go
powiedziałem to
nieprawda

Tyś dla mnie jak brat
świadkiem mego
dobra i zła

Jesteś mą legendą
która prawdę
o mnie zna

Cień się uśmiechnął
mówiąc dziękuje
przekonałeś mnie

Że nie jestem tylko
pustką ze we mnie
sens się tli

Po kątach mówią


Sąsiedzi po kątach mówią
jak to jest możliwe że
oni od zawsze

Patrzą sobie w oczy
trzymają się za ręce
uśmiechają się

Cieszy ich wszystko
drzewo ptak kwiat
krzykliwe dzieci

My tak nie potrafimy
czasem głośniej
musimy zakląć

Dać komuś w pysk
wyśmiać jego
śmiałość

Nie widzimy świata
który dobrem nam
się kłania

Marzy dotknąć bram nieba

Tak jak słońce
tak i człowiek
co dzień się
uśmiecha

Tak jak księżyc
tak i on co noc
szuka wśród
gwiazd szczęścia

Tak jak drzewo
tak i człowiek
marzy dotknąć
bram nieba

Tak jak piekło
tak i on wstydzi
się tego co
ciemne

Tak jak nicość
tak i człowiek
nie jest pewny
jutra

Tak jak kwiat
taki i on rodzi
się po to by
umrzeć

Teatr życia

Tatrowi naszego życia
co dzień inna kotara
otwiera chwile

W tym teatrze sami sobie
bijemy brawo tu nie
ma czasu na bis

Ten teatr ma jednego
aktora - bez suflera
wie jak grać

Nie boi się pustej widowni
nauczył się ciszy
nie bać

Cisza mą kochanką

Cisza mnie lubi
jest zawsze obok
potrafi płakać
uśmiechać się

Cisza mnie kocha
śpi obok mnie
jest szczera
niewiele chce

Cisza mi poezją
umie pocieszyć
jest mego jutra
oknem i drzwiami

Cisza jak siostra
dużo o mnie wie
jest ze mną nawet
gdy wiatr i deszcz

Cisza mą nadzieją
nie unikam jej
rozmawiam z nią
nocą i dniem

Cisza moją trumną
pochowa mnie
przykryje sobą
ja o tym wiem

Nie umieją orać ziemi


Smutek i łzy ból rodzą
głowa z nimi cięższa
twarz oszpecona

Smutek i łzy wstydzą
niebo ale nie piekła
czeluści

Smutek i łzy nie umieją
orać ziemi goryczą
ją podlewają

Smutek i łzy nie cieszą
horyzontu za nim
czarna tęcza

Smutek i łzy świata
potęgom nie umie
przegrywać

Smutek i łzy bramą
do czegoś co zwie
się prawdą

Chcę być twoim uśmiechem i łzą

Chcę być twym snem
twoim marzeniem
usmiechem i łzą

Chcę być drzewem
które cieniem
częstuje

Chcę być prawdą
która nie udaje
jest czysta

Chcę być Bogiem
który twe grzechy
umie wybaczać

Chcę być światłem
który ciemności
się nie boi

Chcę być tobą od
rana do wieczora
oraz nocą

Ta moja chęć jest
szczera więc proszę
zgódź się

Nie pozwól by mi
dokuczała nie była
przegraną

Smakuje jak róża w pięknym śnie

Dogonił przyszłe
czuje jego oddech
pełen marzeń

Powiedziała mu że
czekało na niego
morze chwil

Więc ucieszył się
podał swą dłoń
czując to coś

Co ciepłem się zwie
smakuje jak róża
w pięknym śnie

Dogonił przyszłość
fajne jest pachnie
nadzieją

Jego horyzont to
drzwi i bramy
do prawd



których życie mu

skąpiło wmawiało

że tak musi być

Drzwi za którymi śpi niewiadome


Dobrze jest czasami zapłakać
pokazać smutek nie bać się
drzwi za którymi śpi
niewiadome

Uwierzyć w to że jutro będzie
o niebo lepsze że uśmiech
je ozdobi że będzie
dużo weselsze

Dobrze jest nie bać się
pokazywać twarzy
mówi głośno nie
śnić szaro

Kochać i samemu być
kochanym a wówczas
otaczający nas świat
będzie piękniejszy

Za wesołych smutnych i świerszcza

Za wesołych smutnych
kwiaty mgłę drzewa za
wiatr ptaka i echo
miłość uśmiech
nawet świerszcza

Za kamień przydrożny
horyzont daleki
tęsknotę która błądzi
za to co było minęło
wschód oraz zachód

Lampkę słodkiego wina
przy filiżance czarnej
dziś wieczorem wypije
a co tam niech się cieszą
przecież też mają duszę

Nie szukam kłamstw wygrywam

Szybko żyję nie
tracę czasu
ani miejsc

Szybko żyję już
szybciej nie
da się

Szybko żyję jak
w locie ptak
cierpliwie

Szybko żyję nie
zamykam drzwi
ciągle jestem

Szybko żyję bo
jutro nie wiem
czy będę

Szybko żyję ma
gdzieś czas to
ja nie on żyję

Szybko żyję nie
szukam kłamstw
wygrywam

Szybko żyję wiem
że radę dam
nim umrę

Cisza jak Bóg ciągle milczy

Cisza to piękno
umie zachwycać
jest lekarstwem
na zło i smutek

Cisza to niebo
które nam bliskie
zawsze ma racje
nie przegrywa

Cisza nie psuje
horyzontu jest
mu jak siostra
zawsze pasuje

Cisza jest czymś
czego nie trzeba
solić ani słodzić
i taki smakuje

Cisza to nagroda
która każdemu
bez żadnego ale
przysługuje

Cisza to królowa
bez korony ale
i tak świat się
nią zachwyca

Cisza jak Bóg
ciągle milczy
nie szuka dróg
zawsze pewna

Cisza to coś co
nie kłamie jest
szczersza od
prawdy

Dlaczego życie krzyża się boi

Dlaczego życie czasami
bywa nieszczere
pluje kłamie

Dlaczego zapomina się
uśmiechać łzą
wierzy

Dlaczego czasem śmierdzi
nie chce wiedzieć
co to wstyd

Dlaczego życie bywa
upierdliwe czemu
krzyża sie boi

Dlaczego dlaczego
życie świat psuje
dlaczego...

Zaćmienia pogrzeby i wszy

Były tęczę zaćmienia
zachody uśmiechy
pogrzeby i wszy

Były zacne drzewa
udane myśli drogi
i miłe mgły

Była miłość było
tulenie pocałunki
a potem sny

Było to oraz tamto
co więcej chcieć
od życia

Przecież więcej się
już nie da więc czy
warto dalej iść