W plecaku nadzieja w głowie fajne myśli

Kieszenie pełne marzeń
w plecaku nadzieja
w głowie fajne myśli

Obok cierpliwy cień
tyle mi wystarczy
by w nieznane iść

Nie martwić się byle czym
cieszyć horyzontem
bez okien i drzwi

Poczuć sens wiatru
pieścić stopy trawą
rosą ręce myć

Tyle mi wystarczy by
wolnym być nie szukać
trudnych prawd

Jej nie wypada się wstydzić

Prawda jak to prawda
czasami cieszy ale
bywa że boli

Prawda to nasz świat
ubrany w nadzieje
smutek i łzy

Prawda to światło
uśmiech a czasem
ciemność

Prawda to prawda
jej nie wypada
się wstydzić

Prawda to drzwi za
którymi tylko
lepsze

Prawda to potęga
to nie grzech
który łże

Wczoraj kochałem

Wczoraj byłem tam
dziś jestem tu
jutro kto wie
gdzie będę

Wczoraj się śmiałem
dziś też a czy
jutro tego
nie wiem

Wczoraj grzeszyłem
dziś chyba też
a czy jutro tylko
licho wie

Wczoraj kochałem
dziś też kocham
a czy jutro wie
tylko serce

Wczoraj byłem sobą
dziś też jestem
a czy jutro będę
trudne pytanie

Powoli noc dogania dzień

Powoli powolutku otwierają się drzwi
za nimi babie lato - pająk
w sieci śpi

Powoli powolutku już prawie tuż tuż
lasy ogrody parki i sady
upiększa złoty liść

Powoli powolutku lato się pakuje
upycha do walizki
marzenia i sny

Powoli powolutku noc dogania dzień
na niebie coraz częściej
widać srebrny klucz

Tak tak moi drodzy to nie żaden żart
za tymi drzwiami jesień
zaprasza do gry

Nie wariuj bądź sobą

Człowieku nie wariuj
nie psuj tego co fajne
nie wstydź się drzew
tęczy ani cienia

idź wedle drogowskazu
nie marnuj chwil na
byle co bądź sobą
uśmiechaj się

człowieku nie wariuj
ciesz sobą świat w
którym przyszło ci
żyć to twój sens

nie patrz tylko w przód
zerknij czasem w tył
to on zbudował twoje
dziś i jutro

człowieku nie wariuj
szkoda na to czasu
który szybko ucieka
nie marnuj go

Cień niewiadomej

Kim ja jestem czemu
raz płacze a raz się
uśmiecham

A może ja to cień
niewiadomej która
boi się siebie

Kim ja jestem pytam
gwiazd które są
mi bliskie

Lecz nici z tego bo one
one jak Bóg nauczyły
się milczeć

Kim ja jestem trudne
pytanie nawet los
się zastanawia

A może ja to zwykły
kłopot to pustka za
którą nie ma nic

Sam już nie wiem co
z tym fantem zrobić
by w siebie uwierzyć

To wszystko to czysta poezja

Lubię gdy słońce zachodzi
gdy księżyc noc ozdabia
lubię gdy szumią drzewa
a wiatr po polu gania

Lubię ludzkie uśmiechy
rzeki jeziora i lasy
lubię swój cień który
za mną wciąż łazi

Lubię gdy ktoś patrzy
w oczy - to wszystko
to czysta poezja którą
o więcej ciągle proszę

Tu smutek rozdaje karty

Gdzieś na dnie rozpaczy
smutek rozdaje karty
to on rządzi chwilą
niestety tak jest

Gdzieś na dnie rozpaczy
błąka się obawa szuka
racji która ma nie boleć

Gdzieś na dnie rozpaczy
nadzieja się tli - to ona
spełnieniem tego
co ma być

Na stole chleb i marzenia

Co dzień rano budząc się
widzę to co mi dane
w kuchni chleb na
stole i marzenia

Co dzień rano budząc się
odkrywam lepsze
z którego wczoraj
było zbudowane

Co dzień rano budząc się
nie szukam uśmiechu
po kątach jest moim
krajobrazem

Co dzień rano budząc się
nie myślę o śmierci bo
wiem że jeszcze parę
chwil mi dano

Co dzień rano budząc się
próbuje zrozumieć
dlaczego świat tak
skomplikowany

Człowiek to dziwak nie wie ile w kieszeni ma


Smutkiem i łzami szpeci świat
uśmiech i dobro chowa na dnie
chce by się siebie bały

Miłość i horyzont omija bo boi
się ze im nie podoła a przecież
one sensem życia - prawdą

Tak człowiek to dziwak nie wie ile
w kieszeni ma co jest droższe czy
to czego nie ma czy odwrotni

I niech tak zostanie sam Bóg o tym
wie ale się nie wcina bo wie że na
ziemi tylko człowiek rację ma

Żyje podglądając sny

Wiem ile za mną
ale nie wiem ile
przede mną

Dlatego szeroko
otwieram noce
oraz dni

Żyję mocno jak
tylko się da
podglądam sny

Bo wiem że umieją
ziścić kolejne
uśmiechy i łzy

Wiem ile za mną
ale przed tylko
przyszłe wie

Więc muszę czekać
cierpliwy być nie
bać się burz

Przecież po nich
może być więcej
udanych chwil

Zginęło ocho i wiatr


Wiersz dedykuje Ukrainie
-------------------------------

Zginęło echo i mgła
zgubił się wiatr
przepadły sny
i marzenia

Nie ma miłości
jest tylko żal
smutek rządzi
i ciemna dal

Gdzie szukać tego
co ozdabia kram
pełen wzruszeń
uśmiechu i prawd

To one uczą nas przyszłości

Trudno iść dalej gdy
droga się kończy
marzyć nie
widząc uśmiechów

Trudno być sobą gdy
cień kłamie - nie
dumać widząc
mogiły

Trudno jest żyć
gdy za drzwiami
niewiadoma nie
ma sensu

Trudy są trudne
ale to one uczą
nas przyszłości
mimo że bolą

Cisza to poezja

Gdy poczujesz ciszę tul
się do niej nie pozwól
by była sama

Cisza nie lubi samotności
jest czuła delikatna
rozumie nas

Cisza to nie pustka - jest
namacalna ma w sobie
dużo poezji

Ciszy trzeba się nauczyć
ona jest tego warta
nie omijajmy jej

Dziś tego żałuje


Rozebrałem prawdę
na cząstki teraz ją
składam ale mi to
nie wychodzi

Bo w niej widzę
światło i grzech
które nawzajem
się oskarżają

Rozebrałem prawdę
teraz tego żałuje
mogłem ją zostawić
pozwolić być sobą

Dzisiaj się męczę
szukam wyjścia
z tej łamigłówki
bez okien i drzwi