Czy prawdą jest że tu jesteśmy

Często tam chodzimy
nie potrafiąc pojąć
że coś już za nami
że to już było

Płacząc myślimy czy
prawdą to jest że
tu jesteśmy czy
to złudzenie

Choć miejsce to znamy
gubimy się w nim - na
nowo prawdę o życiu
odkrywamy

Echo ze snem rozmawia tuląc się do mgły

W okno puka nostalgia
bo ktoś zamknął drzwi
echo ze snem rozmawia
tuląc się do mgły

W okno puka zagubienie
w oku smutna łza
w kominku płomień
obok dobro ma straż

Pukają pukają pukają
myśląc a może dziś
ktoś je usłyszy i
uśmiechnie się

Wolność jest moją kochaną


Zaczekaj proszę - nie odchodź
pozwól że wytłumaczę czemu
raz jestem a raz mnie nie ma
i nie nazywaj latawcem

Znasz przecież moje uczucia
wolność jest tylko kochanką
więc nie mów żegnaj to koniec
nie jesteś tylko zabawką

Ja na pewno jeszcze tu wrócę
składając u twych stóp kwiaty
od niej podarowane
pachnące wiatrem łąką i lasem

Nie zamazuj barw szarością

Nie poddawaj się wpadając w dołek
Nie zamazuj barw szarością
Tylko wyjdź i przeklnij sobie
Nawet bardzo bardzo głośno

Potem otrzep z siebie kurz
I powoli pewnym krokiem
Udaj się do przodu wierząc
W sens kolorów swego życia

Nie zamazuj barw szarością
Tylko walcz z nią i wygrywaj
Udowodnij że twa słabość
Ma na imię mała chwila

To one nuczą łez i uśmiechu

Życie to droga pełna
drogowskazów to one
uczą łez i uśmiechu

Życie to prawda to
las i zaćmienie czas
zrozumienia

Życie to chwile pełne
nadziei to cud we
wszechświecie

Życie to droga która
bywa że boli albo
mocno cieszy

Życie to wolność wiatr
echo oraz tęcza to
czysta poezja

Życie to coś co warto
przeżyć nie bać się
jego cieni

Tak mili czytelnicy życie
to człowieczy los to
jego zwycięstwo

Ktoś komuś opowiadał o życiu baśń

Noc mnie zachwyciła
była pełna gwiazd
drzewa szumiały
sowa nie chciała spać

Noc mnie zachwyciła
częstowała cieniem
ktoś komuś opowiadał
o życiu baśń

Noc mnie zachwyciła
była mi jak brat
ja się jej nie bałem
była w sam raz

Noc mnie zachwyciła
rozmawiałem z nią
ona mnie rozumiała
nie straszyła mnie

Noc mnie zachwyciła
podobnie jak echo
jak tęcza i wiatr
nie udawała dnia

Noc mnie zachwyciła
czułem jej oddech
który był słodki jak
dla pszczoły kwiat

Noc mnie zachwyciła
pokazała swą dal
była urocza jak
kwitnący sad

Noc mnie zachwyciła
nie chcę mi się spać
będę jej uroki do
rana kraść

Umieć zrozumieć żal

Żyć pełną piersią
nie bać się prawd
być tylko sobą
umieć czuć żal

Nie marnować czasu
do nadziei się
uśmiechać widzieć
to i tamto

Żyć pełną piersią
nie bać się Boga
zrozumieć miłość
być jej na tak

Bo życie bo potęga
w niej twój czas
który niestety
ale zamknie drzwi

Za którymi nie będzie
szumu drzew i tęczy
będzie nicość
i to jest fakt

W moim domu

W moim domu każdy do woli może
mówić śpiewać malować i rzeźbić
o niej - ba nawet śnić

Ale nikomu - nawet gościom nie wolno
z niej żartować wyśmiewać się
ani kpić

Bo ja swój dom zbudowałem na
fundamencie którego ona jest
najważniejszym spoiwem

Spoiwem posiadającym wielką moc
która ciągle upiększa i rozjaśnia sobą
nie tylko jego pokoje

Lecz każdą mieszkającą w nim twarz
i to nie tylko od wielkiego Święta
ale każdego dnia

Słodsze wydają się sny

Gdy się uśmiechacie
mocniej biją nam serca
szybciej znikają smutki
dłużej trwają radości

Gdy się uśmiechacie
cieplejsze chłodne dni
jaśniejsze ciemne noce
słodsze wydają się sny

Gdy się uśmiechacie
miłość ogniem płonie
którego pierwszą iskre
rozniecacie zawsze wy

Gdy się uśmiechacie
cały świat się cieszy
bo wyraz takiej twarzy
ładniejszy jest od tęczy

Gdy się uśmiechacie
szybciej rosną nasiona
a z nich piękne drzewa
których cień zakrywa zło

Każdy polem pachnie

Zbyt często się zapominamy
bezpodstawnie go obrażamy
nie okazujemy nań litości
mówiąc że brak mu świeżości

A przecież on wśród jadła kolędą
której wszyscy pragną i będą
więc starajmy się go szanować
bezmyślnie nie marnować

Gdyż każdy polem pachnie
świeży czy czerstwy
zawsze ładnie

Swoje piekło swój raj

Moja ojczyzna to piękny kraj
tu złoty październik barwny maj
ma drogi ku szczytom się pnące
maki i stokrotki latem kwitnące

Tu są pola lasy Jeziora i rzeki
bursztynowe morze i piaszczyste brzegi
piękne wsie osady i miasta
tu dzieci i młodzież która spokojnie dorasta

Moja ojczyzna ma swoje piekło ma swój raj
tu śliczne sady ogrody parki oraz sosnowy gaj
ma swoje mądre szkoły i uczelnie
ludzi bogatych i żyjących biednie

Tu kina symfonie teatry i kawiarnie
chłopcy i dziewczęta wyglądające zgrabnie
moja ojczyzna to kraj miłości
wolnego słowa i wolności

Ma swój hymn ma swoją flagę
dlatego boli mnie bardzo mocno
gdy ktoś ukrywa o niej prawdę

Marzenia i biegi zdarzeń

Wspólnym mostem marzeń
połączyć brzegi zdarzeń
móc do siebie przywołać
do danej chwili dopasować

Tak by nie zaskakiwały
z znienacka nie uderzały
by były zrozumiałe i jasne
dla mądrych myśli przyjazne

Bo tylko otulone marzeniem
nie będą zaskoczenia cieniem
tylko faktem mocno przyjaznym
w naszym życiu czymś ważnym

Wszystkim dziękuje

wiośnie za maj
i kwitnące sady
latu za świerszcze
i mosty tęczowe

jesieni za wrzosy
i babie lato
zimie za biel
i piękną wigilię

a wam moi mili
za to że wierni
całemu rokowi
jak ja byliście

Przeprosić smutki marzyć i śnić

Ukłonić się prawdzie
przeprosić smutek
nie bać się ciszy
marzyć i śnić

Przecież to wszystko
to życia sens to
horyzont który
ważny jest

Tak moi drodzy nie
bójmy się o tym
rozmawiać i obok
tego być

Otworzyłem drzwi nowemu

Pogoniłem żale i smutki
otworzyłem drzwi nowemu
niech się rozpycha niech
pachnie nadzieją

Pogoniłem smutki i żale
bo życie jest z byt piękne
by je dołować nimi
niech horyzont cieszy

Pogoniłem smutki i żale
jestem szczęśliwy
jak w locie motyl
echo tęcza i wiatr