Poezja to prawda nigdy nie drwi

Warto się uśmiechać
marzyć i śnić
warto być sobą nie
wstydzić się łzy

Warto jest marzyć
obok nadziei być
nie bać się trudnych
nocy i dni

Warto się cieszyć
gdy coś się udaje
gdy miłość puka
do drzwi

Warto jest nie kłamać
przecież owe kłamstwo
to krucha nić która
może zaboleć

Warto jest kochać
rozmawiać o miłości
swe serce otwierać
gdy inny tego chce

Warto iść prosto nie
bać się zakrętów
za nimi może być
wiele udanych chwil

Warto innym lepiej
życzyć zwłaszcza
gdy dopadnie ich
smutek i żal

Warto jest rozmawiać
patrząc sobie w oczy
nawet wówczas gdy
los sobie drwi

Warto się nie wstydzić
gdy poezja się śni
bo poezja to prawda
nigdy nie drwi

Zawsze i wszędzie

To ona nas życia uczyła
ona w potrzebie tuliła
droga matka nauczycielka
osoba wspaniała i wielka

Pani miłości i pani życia
naszego na świecie bycia
więc gdy staruszką będzie
bądźmy z nią tu i wszędzie

Zawsze piękną mową
mówmy że jest królową
by gdy chwila nadejdzie
czuła że sama nie będzie

Kiedyś się obudzi i zaboli

Każde kłamstwo nawet
te małe kiedyś się
obudzi i zaboli

Każde kłamstwo nawet
te słuszne na pewno
do nas wróci

Każde kłamstwo to tylko
chwila której nie warto
jest ukrywać

Każde kłamstwo ma krótkie
nogi dlatego nie warto
z nim zadzierać

Bo prędzej czy później
oczy nam otworzy ale
może być za późno

Zwłaszcza na końcu życiowej
drogi która nie będzie
nas usprawiedliwiać

Dlatego staram się nie
kłamać tylko do prawdy
się uśmiecham

To los rozdaje karty

Tak moi drodzy to
los rozdaje karty
to on decyduje czy
czy będzie lepiej

Tak moi drodzy los
to czysta prawda
to jej zawsze
jest racja

Tak moi drodzy jesteśmy
jego zabawką która
nie ma nic a nic
powiedzenia

Tak moi drodzy los
zawsze ma racje
tak było jest
i zawsze będzie

Tak moi drodzy los
to nasz horyzont
który raz cieszy
a innym razem nie

Tak moi drodzy od
losu wszystko zależy
czy nam się to podoba
czy nie i tak on wygra

Zapomniałeś o kamieniu

Wszystkich świadków
zniszczyłem po drodze
wiec nikt przeciwko nam
zaświadczyć nie może

Rzekł ogień do wiatru
mój drogi przyjacielu
ten go skontrował
pamiętaj ... o kamieniu

On widział zbrodnie
przez nas popełnione
za które prędzej czy
później zapłacimy

Bo on choć niemowa
czasami przemawia
do tych którzy przysiądą
nań wszystko im ujawnia

To wiosna lato jesień i zima

Teatr życia to ty ona i ja
to chwile które cieszą
jak kwitnący kwiat

Teatr życia ma swoją
scenę na której życie
swą role gra

Teatr życia to marzenia
nadzieja i fajne sny
czasem smutek i łzy

Teatr życia to niebo
pełne gwiazd to uśmiech
który zawsze rację ma

Teatr życia to wiosna
lato jesień zima to
siostra i brat

Teatr życia nie potrzebuje
suflera bo dobrze
swą role gra

Teatr życia to ciekawa
droga którą zawsze
warto iść

Teatr życia to losu dar
nie warto go wyśmiewać
dotyczy każdego z nas

Nie cieszy chleb na stole ani w wazonie kwiat

Dziś ma wisielczy humor
nie cieszy chleb na stole
ani kwiat w wazonie

Dziś ma wisielczy humor
mało tego w lustrze
widzi smutek i żal

Dziś ma wisielczy humor
drzewa nie szumią tak
jak wczoraj

Dziś ma wisielczy humor
nadzieja jest na nie
nie śpiewa ptak

Dziś ma wisielczy humor
prawda się schowała
marzenie w kącie śpi

Tak moi mili niestety
tak w życiu bywa że
raz gorzej jest raz nie

Nie martwi się jutrem woli spokojnie spać

Nie martwi się jutrem czuje
że będzie w sam raz
będzie tak jak dziś
patrzył w swoją dal

Nie martwi się jutrem
woli spokojnie spać
by rano się budząc
nie szukać prawd

Nie martwi się jutrem
mimo że może mieć
smutną twarz tak
moi mili to nie żart

Nie martwi się jutrem
to nie ma sensu los
wie co robi więc nie
ma czego się bać

Nie martwi się jutrem
asa w rękawie ma
więc gdy go zaskoczy
na pewno radę mu da

Zapach porannej kawy

Zachód słońca
pełnia księżyca
zaćmienie burza
po niej tęcza

Dom pełen miłości
zapach porannej
kawy i uśmiech
bliskiej osoby

Cóż jeszcze trzeba
by poczuć spełnienie
by nie żałować tego
co było co jest

By na końcu drogi
być szczęśliwym
nie płakać tylko
życiu się ukłonić

Smakują jak chleb

Wierzę górą lasom rzekom
bo są zawsze sobą
wierze prostym ludziom
którzy nie kłamią

Wierzę burzą deszczom
bo nigdy nie udają
wierzę w Boga i diabła
mimo że to inne światy

Wierzę zawsze w siebie
mimo że jestem zmiennym
wierzę w matkę i ojca bo
smakują jak chleb

Wierzę w świat który mą
codziennością wierzę
bo nie mam wyjścia
tak to działa

Ozdobie nim wszystkie smutne twarze

Kluczem marzeń otworze
kolejne życia drzwi
może ujrzę za nimi
to co mi się śni

A sny mam kolorowe
więc nie mam czego
się bać tylko dalej
śmiało iść

Kluczem marzeń ozdobie
wszystkie smutne twarze
którym los popsuł
wczoraj i dziś

Tak moi drodzy ten klucz
to czysta magia która
nie boi się trudnych
życiowych chwil

Przy kominku rany leczy

Wiatr liściem zatańczył echo
coś powiedziało góry
lasy sady parki z mgłą
się skumały

Ptaki w gniazdach drzemią
słońce ciepła skąpi kwiaty
się poddały gwiazdy
już zimniejsze

W kącie pająk kombinuje jak
ostatnią muchę zwabić
cień po ścianie spaceruje
próbuje coś dogonić

Przy kominku miłość swoje
rany leczy płomień na
to patrząc ciągle
w nią wierzy

Warto jest żyć nie bać się pogrzebów

Świat kochania mnie nauczył
dziś jestem z tego dumny
nauczył mnie marzeń
są pogodą moich dni

Świat przede mną otworzył
szeroko wszystkie drzwi
do prawd i łez

Świat pokazał mi że warto jest
żyć nie bać się pogrzebów
w ich horyzoncie widzę sens
swoich dróg i uśmiechów

Jedną klamrą spięte

Zapach konwalii bzów
widok kwitnących sadów
rzewny słowika śpiew
wesoły rechot żab

To wszystko razem
jedną klamrą spięte
tworzy maj piękniejszy
od wielobarwnej tęczy