Witam i bardzo dziękuje za owa otuchę.
pozd.

-- 11 lip 2017, 2017 11:05 --

Nie zamykajmy drzwi- nie wstydźmy się


Starsi ludzie zwani dziadkami
też mają przyjaciół kolegów
nie zamykajmy im drzwi
niech cieszą się spotkaniami
na które coraz ciężej iść

Pozwólmy cieszyć się chwilami
jakich przednimi coraz miej
bądźmy odważni nie wstydźmy
się niewidomych spowolnienia
głuchości czy trzęsących rąk

Oni do siebie są przywiązani
wspominają to czym cieszymy
się dzisiaj my - czyli miłością
krajobrazem oraz wartościami
bez których człowiek trudno żyć

Nudzi się drzwiom być drzwiami


Kładąc się spać
zatrzaskuję drzwi
minionego

Rozliczam się z nim
z tego co było
by rano znowu

Otworzyć nowemu
tak samo jak wczoraj
płaczące

Które o litość proszą
od ciągłych nudnych
powtórek

Jakie wciąż aż do
znudzenie się
powtarzają

Światełko fascynacji


Gdzieś na dnie myśli
marzenia szukają
wyjścia - światełka

Które zaprowadzi je
do fascynacji do
spełnienia

Przykrytego czymś
co nazywa się
ciężarem

Z którego mimo prób
tak bardzo trudno
się wydostać

Drzwi bez wizytówki

Miłość ma wiele imion
prowadzi doń wiele drzwi
nawet te bez wizytówki

Naprawdę wiele znaczy
w niej ukryty jest sens
który warto odkrywać

Miłość miłość miłość
jedyne na świecie słowo
które ma w sobie to coś

Pierwsze dni miesiące lata


Pierwsze piękne radosne
pełne siebie bezchmurne
bezproblemowe

Jednak po jakimś czasie
to wszystko pęka zgrzyta
niebo się chmurzy

Zapominamy o przysiędze
szukamy dziury w całym
tacy jesteśmy

Lecz na szczęście to mija
wraca to co najlepsze
co nas zbliża

Miłość szczerość zaufanie
które klamrą spięte
nie warte szpecenia

Przypadek wybrał mnie

Dziś otarłem się o śmierć
trzymana za dłoń odeszła
czułem się zaszczycony
przypadek wybrał mnie

Bym świadkiem tego był
co trudno jest zrozumieć
mimo że wiedzę mam
którą czas potwierdza

Że człowiek musi odejść
gdy nadejdzie pora
mimo że przednim rośnie
gęsty życia las

Czy motyle marżą śnią

Chciałbym przez moment
być motylem świerszczem
poczuć wolność w której
krótko ale żyją

Być świadkiem świata
w jakim są sobą - poczuć
to co w danej chwili
czują

Poznać ich marzenia czy
śnią o kwiatach łąkach
czy wiatr im przyjacielem
czy echo rozumieją

Chciałbym ale nie mogę
bo jestem kimś kto w ich
pięknym świecie znaczy
tyle co nic

Boginie bałaganu

Mówią że diabłu lepiej
zaufać niż kobiecie
ona zbyt zmienna

Mówią że lepiej z wiatrem
się skumać on zawsze
wie czego chce

Mówią że kobieta trudna
bywa - miewa humory
dwojakie

Jednak ja sądzę że to nie
prawdą jest - kobieta
nam boginią

Która ten trudny świat
swą mocą ogarnia
przytula

Mimo że słabszą połową
tego zamieszania
niby jest

Echo się wtróciło

Stała przy drodze płakała
myślałem że się zgubiła
ona powiedziała wyraźnie
ktoś zrobił to umyślnie

Powiedział mam już dość
czulenia i głaskania że
znudziła się przestała być
tym czym kiedyś dlań była

Że woli zachód i wschód
oglądać w samotności
że na samą myśl o tym co
zwie się miłością go mdli

Zapytałem czemu kochał
czemu tulił był blisko
powiedziała sama nie wiem
czemu drań taki czuły był

Wówczas echo się wtrąciło
on to samotny jest wilk
któremu ciasno w przestrzeni
jaką zamykają drzwi

Stała przy drodze płakała
po policzkach płynęły łzy
przytuliłem ją do siebie
rzekłem poczekaj proszę

Może wiatr go zawróci
podpowie że lepiej jest
we dwoje zamykać noce
i razem otwierać dnie

Motyl admirał czy płonący Rzym

Motyl admirał tęcza
świerszcz skowronek
zaćmienie wodospad
babie lato czy mgła

Tsunami trzęsienie
płonący las czy Rzym
potop wojna huragan
ludzki uśmiech płacz

Jaki obraz dla ludzkiego
oka piękniejszy jest
a może to wszystko
ma głębsze tło

Spięte jedną klamrą
pokazuje nam moment
naszej ciekawości której
daleki kres

Intruzi uzbrojonymi w marzenia i sny

Jesteśmy tylko gośćmi
przed którymi czas
pogania wskazówki

Jesteśmy intruzami których
uzbrojono w marzenia sny
uśmiech i płacz

Jesteśmy prawie niczym
czyli czymś koło zera
milczącego widząc plus

Jesteśmy bo jesteśmy małą
cząstką czegoś co udaje
że z nas nie drwi

Gdy podnosimy głos który
ich parzy staje się
niewygodny

Jesteśmy tylko śmieciem
którym lepsze marzy
się i śni

Ktoś ją skaleczył

Czy samotność można pokochać
z nią rozmawiać pisać oń wiersze
malować - rzeźbić twarze w niej
zagubione

Towarzyszyć przy śniadaniach
chodzić na długie spacery
podglądać zachody słońca
tulić się do niej na dobranoc

Ja wiem że ktoś ją skaleczył
zostawił na pastwę losu
że spotykając ją po drodze
obraca się w drugą stronę

Tak moi mili - można to zrobić
trzeba tylko wytłumaczyć tym
którzy tej mądrości zaprzestali
przestali miłość tworzyć

Powiedzieć im że są tylko cieniem
swego życia - które też może
dopaść to o czym powyżej mowa
coś co może zaboleć

O kolorach wolności i chlebie


Napisze wiersz o kolorach
barw od tęczy pożyczę
potem o miłości - ją o
kochanie poproszę

Będzie też o chlebie
od kłosów weny użyczę
jeszcze o wolności
od niej dumy skubnę

To nie koniec wiersza
kijowi jeden ukradnę
nim dopiero zakończę
co wyżej napisane

Grosz który coś wart

Za grosz kupił przyjaźń
za dwa radość za trzy
doznał wolności za
cztery ma swój cień

Bo w jego świecie niemal
wszystko można kupić za
przysłowiowy grosz - nikt
w nim nikogo nie okrada

Nikt nie jest bogatszy od
drugiego wszyscy mają
grosz w kieszeni który
dla nich jest wiele wart

bez urazy , ale czy ktoś to w ogóle czyta. Gość się produkuje i ma nadzieje , że kwidzyniacy go czytują. zawsze mnie to nurtuje. proszę o odpowiedź