Malarstwo i poezja

Czemu się smucisz
zapytał poeta malarza
którego spotkał przekraczając
próg bardzo już późnej jesieni

Spójrz na Łąki i pola i lasy - widzisz
szarość zamazała ich wielobarwność
więc jak mam namalować miły obraz
skoro zniknęły motyle kwiaty i zieleń

Poeta uśmiechnął się i rzekł do niego
nie martw się - ja taki obraz namalowałem
słowami więc wystarczy byś go przeczytał
a potem przeniósł pędzlem na swe płótno

Po jakimś czasie - na wystawie zwiedzających
zachwycił piękny obraz pod którym jego autor
dziękował poecie za wiersz który ożywił szare
barwy późnej jesieni

Kolory lata

Na tle błękitu turkusowy las
Zajęty szarością cienia
A w nim terkot dzięciołów
I pokrzykiwania sójki

Obok łąka w kwiatach polnych
Żółcią i fioletem zdobionych

Na niej stąpające długimi nogami bociany
Białe z osmalonymi końcami skrzydeł
Z głową zafrasowaną i długim dziobem
Chwytającym w lot zielone żaby.

Wkoło ciepło od żaru słońca
Od letniej pogody i bieli podniebnych baranków

Tylko woda w jeziornych falach daje orzeźwienie
Odbijając w krzywym lustrze zmarszczek
Krajobraz tętniący pracą dorastania
By przed mrozem północy wydać owoce