KTR-ki znów wybierają się na zimowe kajaki. Właściwie nie tylko KTR-ki, na spływ jedzie też dwóch
e-kwidzyniaków: oki i elektro-nick. Spływ będzie trwał 3 dni. Zgłoszonych jest 70 osób, w tym 5 z Kwidzyna.
Trasa spływu zahaczy oczywiście o znane niektórym Piekiełko..

Dwoje bydgoszczan w niedzielę testowało trasę i skutki ich pływania zamieszczam na fotce

To jednak dobrze że nie mam czasu, myślę że lepiej to robić latem

Latem... to wódka ciepła i baby spocone...

Brrrr. Jakiegoś grzańca będzie trzeba wziąć...

Jasne, że trzeba. I ciuchy zapasowe

Walnąłem straszna gafę i teraz wypada mi przepraszać.
Napisałem, że z e-kwidzyniaków popłynie oki i electro-nick.
No i przyszedł Krzyżak i dostałem po nosie. Więc prostuję:
Krzyżak tez popłynie na Welu i Drwęcy.

Chłopaki nieźle tam "wywijają"
Raportują że dobrze sobie radzą, pogoda nawet całkiem całkiem dopisuje i bez wodnych kąpieli się nie obyło. Poza wszystkim Oki obiecał dużo zdjęć

Szkoda że nie mają netu mobilnego, tylko który by wieczorem trafił w klawisze

Wieczorem może nie ale skoro świt
No , cóż pora zapodać parę zdjątek ze spływu.


Porcellus

Piękna pamiątka, szkoda że mało akcji z samego spływu. Pewnie Oki po powrocie pokaże więcej

Porcellus, Ty to jesteś partyzant Ładnie to tak Okiego z zaskoczenia brać?



Widać, że to dopiero preludium. Pewnie Porcellus nie chciał się wcinać mistrzowi ceremonii w jego relację.

Znając delikatność naszego Porcellusa to masz rację

Na razie mówię, że jesteśmy w domu w komplecie cali i zdrowi.
Dajcie trochę czasu...

Dajemy, jednakże pod warunkiem, że się podzielisz przeżyciami

No więc, spływ się odbył. Myśmy (Oki, Electro-nick i Krzyżak) tam byli, miód i wino… Dowiózł nas Zbyszek z Renią z Ryjewa.

Potem dojechał Andrzej z Elą z Prabut, a na koniec – Krzysiu z Grażynką z Tczewa. W Nowym Mieście Lubawskim w drugim
dniu zebrało już się około 85 uczestników Zimowego Spływu na Wel – Drwęcy. Wyszło międzynarodowo,
bo Augustowynianie przywieźli z sobą grupę sympatycznych kajakowych Litwinów (i Litwinek).
Pierwszy dzionek – lajtowy na trasie Bratian – Nowe Miasto Lubawskie. Pozwolił nam przypomnieć sobie
jak wygląda zimowa? Drwęca, a Electro-nick zapoznał się po raz pierwszy z pływaniem na jedynce. Zakończyliśmy kiełbasowym ogniskiem,
większych przygód nie było. Na spankowie, wieczorek zapoznawczy i śpiewy przy dwóch gitarach. Jako, że był to nasz wieczorek,
to i śpiewów było dużo, i głośno i do rana i było przy czym, i było z kim. Jak zauważył przenikliwy Porcellus, troszkę
nadwyrężyliśmy kondycję przed dniem podstawowym.

W sobotę zawieziono nas całą watahą dwoma autobusami do Chełst. Tam ochotnicy robili nam pokazy spływań ze stopnia wodnego.
Trzy czwarte było udanych a jedna czwarta była najudańsza, bo nic nie cieszy tak bardzo jak ludzkie nieszczęście.
Pokazowe wywrotki filmowały dwie kamery, wiele aparatów, no i Porcellus, jak niektórzy mówią – in koguto.
Myśmy nie zaryzykowali, ponieważ wywrotka przed spływem zasadniczym, pozbawiła by nas ciuchów na przebranie.

Dalej już było tak, jak być powinno. Ostry zjazd z góry i pilnowanie by nie wylecieć na zakrętach. Spadek wody
w początkowej fazie trasy był ogromny i robił wrażenie. Troszkę czuliśmy się jak na nartostradzie. Odcinek ten
Electro-nick z Andrzejem i nasi KTR-kowi przyjaciele przebyli już w ciuchach zapasowych, bo wodę zaliczyli już na początku.
Ja z Krzyżakiem nadrabialiśmy minami i usiłowaliśmy zachować pozycję pionową. Tak dopłynęliśmy do miejsca zasadniczego,
gdzie mnogość powalonych drzew i ostry nurt, brutalnie potraktował większość naszych poprzedników. Zrobił się niezły zator
z potopionych kajaków i zabawa rozkręcała się w tempie Piekiełkowym. Nas rzuciło bokiem na konar ale wyszliśmy z tego na sucho,
wyciągnęliśmy kajak na brzeg i dołączyliśmy do grupy kibicującej wywrotkom.

Bywały sytuacje śmieszne, ale i groźne.
Nasza gitarowa Krysia poszła z przewróconym kajakiem pod konar i dopiero szybka pomoc pozwoliła jej złapać oddech.
Parę kajaków zaklinowało się tak mocno, że załogi długo męczyły się z ich uwolnieniem. Połamano parę wioseł, pogubiono trochę sprzętu.
Każda przygoda z wodą nagradzana była gromkimi oklaskami. Potem były przebierania, gorąca herbatka, opowiadanie
gorących wrażeń, wywiady do radiowej jedynki i inne takie tam. Myśmy przenieśli kajak z 50 metrów lądem i popłynęliśmy dalej,
a za nami cyrkowo-wodna zabawa trwała. Nastroje były wyśmienite, choć wiele osób po drugiej i trzecie wywrotce
– płynęli już w mokrych ciuchach. Nasi KTR-kowi przyjaciele zaliczyli jeszcze po drugiej i trzeciej… Nam się nie przytrafiło.

Tak dopłynęliśmy do jazu w Trzcinie. Tam, oczywiście ognisko, kiełbaski, herbatka i czekanie na kolejnych zabawowych zawodników.
Przypłynęli wszyscy, niektórym nieco zęby klapotały ale nastroje były bardziej niż ok. Wieczorem oficjalna kolacja, nagrody,
wyróżnienia, statystyki, śpiewy, tańce i co kto tam lubił. Później na spańkowie, zabawa do rana.

Ostatni, dzisiejszy dzień, to już nagroda za trudy. Mimo leciutkiego mroziku, słoneczko przepiękne, odcinek krótki,
z Nowego Miasta Lubawskiego do Kurzętnik. Gdyby nie świadomość kalendarza, pomyślał bym, że to pierwszy dzień wiosny.
No i koniec, grochówka, herbatka, wymiana adresów i obietnica, że jeszcze musimy się spotkać. Na zupełny już koniec,
jeszcze piesza wyprawa na górę zamkową, ostatnie fotki i do domku.

Jeszcze szacunkowe statystyki od organizatorów.
Uczestników około 85, kajaków ok 50
Wywrotek 80%, w tym 60% na samym piekiełku,
wielu wywracało się dwu i trzykrotnie. Jeden czterokrotnie

Tak to wyglądało na gorąco z mojej perspektywy. Resztę niech dopowiedzą Krzyżak i Electro-nick, lub wszechwiedzący Porcellus.
Na fotki musicie chwilkę poczekać, bo jest ich mnóstwo.