Jak donoszą specjalistyczne służby miejskie, platan rośnie w kierunku na Grudziądz (za torami jak tomik uno słusznie zauważył) niedaleko PPSP.

Hehe !! Dokładnie tam Specjalistyczne służby się spisały

Nie pamiętam w którym to miejscu w Kwidzynie widziałem rosnący buk purpurowy albo miedziany. Łatwo go rozpoznać zwłaszcza w maju, bo wtedy jego liście najpierw czerwienieją a potem ciemnieją aż do sepii. Cała korona przybiera barwę koloru ulubionego przez Leonarda Da Vinci - violet caput mortuum.

(Mam u siebie trzy buki purpurowe, w tym jeden pomnikowy i jeden własnego chowu już 7 metrowy)

Ostatnio taki kolor widziałem na swym palcu, po doświdczeniach przy wbijaniu gwoździ

Albo czerwony Ale już spieszę z pomocą. Widziałeś go tam gdzie drzewo z tematu tego wątku Mianowicie przy tęczowej niedaleko owego miłorzębu. Jest ich w Kwidzynie jeszcze wiele. Chociażby na terenie Jedynki na górce od strony Chopina. Na warszawskiej na skarpie od strony spółdzielczej. I jeszcze kilka

Wnoszę poprawkę do swojego postu o kwitnącym na czerwono kasztanowcu. Rzeczywiście przy Kościuszki, ale nie koło przedszkola lecz na przeciwko postoju taksówek przy PKP. W głębi za narożną kamienicą.

Zwłaszcza byli uczniowie LO na Konarskiego mogą pamiętać dwa szpalery klonów rosnących wzdłuż tej ulicy.
Wśród ofiar wojny polsko-jaruzelskiej byli nie tylko ludzie, ale przydarzało się to również drzewom.
Gdy odbywały się spotkania niedobitków „Solidarności” w moim mieszkaniu, to było to oczywiście monitorowane przez SB z dyżurki woźnego w „Ogólniaku” po drugiej stronie ulicy. Na linii obserwacji rosły dwa dorodne klony, które choć bezlistne o tej porze roku, to musiały przeszkadzać w pełnieniu służby.
Któregoś mroźnego poranka ekipa Zieleni Miejskiej wycięła dwa klony, tłumacząc mi się, że taki dostali rozkaz.
Wśród dramatów i prawdziwych nieszczęść stanu wojennego były więc i takie nieme ofiary absurdów wymyślanych przez nadgorliwych funkcjonariuszy.

Jak chcesz zobaczyć, to 3 rosną u mnie. Wielkie dzięki.

A teraz opowiem Wam o trzech innych drzewkach, do których mam sentyment, ponieważ sadził je mój nieżyjący już dziadek.

Na pierwszym zdjęciu po prawej orzech włoski, który ma ok. 40 lat. Po lewej jarzębina o obwodzie pnia 106 cm, którą sadziłem z dziadkiem kiedy miałem 4 lata (ostatnio mocno przycięta przez konserwatorów zieleni). Zatem drzewo ma 28 lat licząc z wiekiem sadzonki.

Na drugim zdjęciu w centrum dąb, który ma również ok. 26-28 lat. Wszystkie trzy drzewa rosną na skwerze przy ul Bat. Chłopskich.

Trwa wycinka lip przy ulicy Długiej. Powodów nie znam, ale krajobraz mocno się tam zmieni.