Szacuje się, że istnieje około 500 języków, których używa dziś nie więcej niż po 10 osób. – Co dwa tygodnie ginie jeden. Ocenia się, że do końca XXI wieku zaniknie 90 procent języków spośród ponad sześciu tysięcy, które używane są dziś– mówi Eithne Carlin, badaczka wymierających języków.
W Indiach właśnie zmarła ostatnia osoba mówiąca językiem bo.
Boa Sr miała 85 lat i mieszkała na wyspach andamańskich. Po śmierci rodziców od ponad 30 lat była jedyną osobą na świecie, która znała język bo, a nawet potrafiła śpiewać w nim piosenki. Naukowcy szacują, że jej plemię żyło tam od 65 tysięcy lat, a język bo był jednym z najstarszych w dziejach ludzkości.
W Ugandzie Carlin szukała osób mówiących so. Sądziła, że jest ich około 10. Znalazła tylko trzy. Do Surinamu pojechała badać język trio, którym posługuje się około 2 tysięcy osób. Przypadkowo odkryła jeszcze jeden – mawayana. – Naukowcy sądzili, że wymarł w latach 60. Ja znalazłam cztery osoby, które go znały. Dziś żyją tylko dwie, mają ponad 80 lat – opowiada. Jeśli umrą władający nim ludzie z Surinamu, tylko ona będzie znała ten język.
Dwa lata temu na Alasce zmarła Marie Smiths Jones, która jako ostatnia na świecie znała język eyak. Miała dziewięcioro dzieci, ale żadnego nie nauczyła eyak, bo wszyscy wokół mówili po angielsku.

Dlaczego języki umierają? – Jedną z przyczyn jest mobilność ludzi. Dużo podróżują, zmieniają miejsce zamieszkania, wędrują za pracą. Wolą posługiwać się językami powszechnie używanymi.

Moim zdaniem, w naszym kraju nawet potoczne obserwacje nie potwierdzają wszystkich wniosków holenderskiej badaczki wymierających języków.
Ogólnie wiadomo, że mowie polskiej niezmiennie towarzyszy bujny rozwój języka ku używanego już w mediach i w polityce, a tylko czekać jak usłyszymy go z ambony.
Prawie powszechne staje się używanie języka ku w komunikacji rodziców z dziećmi, oraz pomiędzy nimi. Gwarantuje to trwałość związku języka ku z językiem ojczystym.
A języki nie tylko wymierają, ale też rodzą się nowe. Choćby tzw. pidżiny, czyli np. połączenie angielskiego z językami Melanezji.

Osobiście dokonałem odkrycia nieopisanego jeszcze przez językoznawców, całkiem nowego języka używanego głównie przez powracających z zagranicy.
Moje dotychczasowe ustalenia dotyczą zaledwie tych, którzy porozumiewają się szczątkowym językiem wyniesionym z pracy przy zmywaku, ale obficie wspomaganym językiem ku. To zjawisko wymaga oczywiście dalszych pogłębionych badań lingwistycznych nad ekspansją nowego języka w kontaktach między rodakami.

Myślę że to już gdzieś na forum było,
ale wydaje mi się że bardzo dobrze, odzwierciedla to o czym piszesz.

http://www.youtube.com/watch?v=N_urmb3GOck

Obawiam się ,że bez języka [ku] dużo osób nie miało by żadnego języka .

I to sumtne

Języki, które powinni zrozumieć wszyscy Słowianie






http://www.ahistoria.pl/index.php/2010/ ... slowianie/

Czy mówisz po angielsku? Tak ci się tylko wydaje.

Na naukę klasycznego angielskiego trzeba minimum 4-5 lat, a właściwie to projekt na całe życie. A nauczyciel w kraju nie anglojęzycznym wpoi w ciebie 1500 słów i po 6-12 miesiącach od rozpoczęcia nauki stwierdzi: Nie chcę cię więcej widzieć - tłumaczy Jean-Paul Nerriere, człowiek, który odkrył, że światowy angielski to tak naprawdę wcale nie angielski, a jego uproszczona odmiana globish.
Język, którym posługują się mieszkańcy Wielkiej Brytanii czy Stanów Zjednoczonych i angielski, którym mówi reszta świata, to nie to samo. Nie muszę znać języka perfekcyjnie, muszę znać go na tyle, żeby móc się porozumieć z innymi.

Szkoły językowe najwięcej pieniędzy wydają właśnie na zatrudnianie osób, często nie patrząc na ich kompetencje pedagogiczne, ale sugerując się tym, że mówią jak Elżbieta II.
A my, obcokrajowcy, wkładamy dużo wysiłku w szlifowanie akcentu. A przecież nie chodzi o to, żebyśmy udawali brytyjską królową. To zresztą mało osiągalny cel. Nie mówiąc już o tym, że inaczej mówią Amerykanie, inaczej Australijczycy, inaczej Kanadyjczycy. Gdy się wypowiadam, nie muszę udawać, że jestem Brytyjczykiem czy Amerykaninem, dopóki wiadomo, o co mi chodzi. Ważne, żeby być sprawnym i skutecznym. Należy zmienić metody nauczania angielskiego.

Globishem posługuje się na świecie około 500 mln ludzi.
Wywiad z autorem wydanej także po polsku książki „Globish na całym świecie” w DGP.

I to wszystko twierdzi francuz.

Francuzi są znani ze swojej wybitnej nieumiejętności do opanowania jakiegokolwiek j. obcego, z angielskim na czele! Nawet jeśli mają dobrze opanowane słownictwo, pismo etc- ich absurdalnie silny akcent uniemożliwia ich zrozumienie. Każdy wyraz brzmi zupełnie inaczej niż wynikałoby to z jego fonetycznego zapisu - ale taki już ich urok. Czasem jest dużo śmiechu podczas rozmowy z francuzami - a jadąc na wakacje do Francji koniecznie trzeba opanować podstawy francuskiego - inaczej jakiekolwiek próby komunikacji spalą na panewce.