Zapomnienie

Przemówiło zapomnienie
zapytało dlaczego więc
zaniemówiłem

Jednak po jakieś tam chwili
pomyślałem - pamięć
mi nie dokucza

Dlatego pogrzebałem głębiej
ale nie znalazłem tam nic
co by umknęło

Jednak zapomnienie było
upierdliwe - mówiło
coraz głośniej

Nie wypieraj się człowieku
każdy o czymś
zapomina

Zaczęło mnie straszyć że jak
nie przypomnę sobie
to pożałuje

Tak się tego wystraszyłem że
się obudziłem by
rzec cholera

Co to miało znaczyć czy może
naprawdę o czymś
zapomniałem

A to teraz mnie po nocach
kopie bo na wierzch
chce wypłynąć

Nie sztuką zabijać miłość


Nie sztuką kochać w łóżku
lecz gdy smutek dopada

Płakać na pokaz lecz wtedy
gdy żal tuż obok

Mówić prawdę która
kłamstwem pachnie

Nie sztuką zabijać miłość
która nie umie kochać

Ciągle uciekać tylko
dotrzeć do celu

Śmiać się z innych
tylko z siebie

Nie sztuką jest umierać
sztuką to zrozumieć

Kobieca nagość jest jak niebo


Kobieca nagość podniecała
podnieca i będzie
podniecać

Zwłaszcza ta pełnoletnia
która ma piękne
miejsca

Miejsca którymi rzymscy
i greccy bogowie się
zachwycali



Kobieca nagość to niebo
upiększone nie tylko
aniołami

Tak tak moi drodzy to nie
żaden kłam to
prawda

Prawda której żaden sąd
nie podważy bo jest
zbyt piękna

Czy cisza ma duszę


Czy cisza ma duszę czy
płacze uśmiecha się
zna się na żartach
wie co to smutek
czy rozumie

A może cisza to nic
tylko pustka za
którą nic nie ma
co znaczy że
jest niczym

A nam wydaje się że
jest wszędzie
zawsze obecna
lecz czy aby
na pewno

Ciemność światła nie pokona


Nigdy nie pokona
ciemność światła
kłamstwo prawdy
płacz uśmiechu

Zdrada miłości
samotność czegoś
co zwie się dom
niewola wolności

Głupota mędrca
zła wola dobra
niewiara wiary
hałas ciszy

I co najważniejsze
śmierć życiu
nigdy nie podoła
bo jest wielkie

Szkoda że to nie sen

Zawsze pragnąłem kopnąć los w dupsko
który czasem miewa ciemne zamiary
by dotarło do niego że nie
jest to miłe

Zawsze pragnąłem by dziecko nie
zaznało smutku nie widziało
jak wygląda ojciec zły
lub nachlany

Zawsze pragnąłem żeby nikt nie
podnosił na drugiego rąk
żeby miłość była dla
każdego jak i dom

Dzisiaj oglądając się za siebie co
widzę - ano to że los dalej drwi
bo dziecko jest smutne
ktoś pod mostem śpi

Ludzie się po pyskach tłuką
miłości jak na lekarstwo
dlatego jest mi smutno
bo mi się to nie śni

Och te marzenia


zainwestował w marzenie
teraz cierpliwie czeka
lecz na horyzoncie
słońce drzewa niebo

ani krzty spełnienia
na które czeka

Jak nie jego to czyja

Nie jego wina
że świat imię
trudne ma

Ani jego wina
że nie wie o co
toczy się gra

Nie jego wina
że nie rozumie
iż żyć się da

Ale jego wina
że nie pojął
jego sensu

Który w sobie
ma to coś co
się w nim tli

Co oświetla nie
tylko noce ale
i trudne dni

Więc po co ten cyrk


Wariaci z lewej z prawej
z przodu i z tyłu
wszędzie ich pełno
a ja chcę żyć

Więc też zwariowałem
głupim zacząłem być
i teraz wszyscy razem
sobie idziemy

Nie kłaniając się sobie
przecież każdy z nas
wie kim jest - więc
po co ten cyrk

Wariaci z lewej z prawej
między nimi ja który
wie że mimo wszystko
idzie z tym żyć

Miesiące pachnące wiatrem


Gdzie się podziały chwile
które miłe były
gdzie ukryły się dni
których dziś żal

Gdzie szukać tygodni
którym się wierzyło
gdzie odnaleźć miesiące
z którymi pachniał wiatr

Gdzie zagubiły się lata
gdy było się młodym
czy można to wszystko
zawrócić powtórzyć

Czy raczej się poddać
temu co przyniesie czas

Bawiące się dzieci i świerszcz


Jakie to piękne kłaść się do snu
z myślą że jutro będzie ładniej
niż wczoraj i dziś

Że pokaże nam iż warto jest żyć
bo horyzonty nie są tylko ciemne
czasem coś się tli

Jakie to piękne budzić się widząc
uśmiechy nie łzy czuć szczere
ciepło od nich bijące

Słyszeć śpiew ptactwa szum drzew
krzyk bawiących się dzieci które
przedrzeźnia świerszcz

Jakie to piękne być świadkiem prawd
którymi częstuje bezinteresownie
kolejny ale inny dzień

Przytulić się do ciszy


Przytulić się do ciszy
zrozumieć sens tęczy
z ptactwem porozmawiać
wziąć echo pod rękę

Ukłon oddać drzewom
pokochać deszcze
z wiatrem poszeptać
zachwycić się świerszczem

Śmierci podać dłoń
gdy nadejdzie pora
nie wstydzić się życia
na ostatnim zakręcie

Miłość to okno i drzwi

Miłość to okno miłość to drzwi
czasem uśmiech czasem łzy

Miłość to coś miłość to my
bywa lekiem na złe sny

Miłość jest nasza miłość to brat
siostra i mama cudowny świat

Miłość to światło miłość to wiara
więc proszę łapy od niej wara

Może to on miał być Bogiem

Czuje się zmyślony
tylko nie wie po co
i przez kogo

Komu to zmyślenie
i czemu ma służyć
a może nie

Może to tylko zabawa
w której pomyłkowo
bierze udział

Może nie tak miało być
możliwe że to on
miał być Bogiem

Lecz komuś lub czemuś
to się nie spodobało
tylko jak ma

To udowodnić dojść
do prawdy jak to
z nim było

Czy on jest prawdą
czy to tylko cyrk
pusty sen

Nie gubmy marzeń


Nie gub marzeń
nie zapominaj
o nich bez nich
trudno jest żyć

Nie wstydź się ich
udając że to nic

One są jak krew
bez której wolno
ale umierasz
gubiąc sens