Cień to nie kara

cień to przyjaciel
nigdy nie boli
jest wierny
jak pies

cień to wygrana
gdy upał dokucza
on wie po
co jest

cień to nie kara
to parawan on
zawsze wie
czego chce

cień to nie kłam
pachnie prawdą
jest delikatny jak
poranna mgła

cień to racja - jej
nie zgubisz ona
była i zawsze
będzie

Jestem wariatem który kłania się drzewom

Jestem głupim bo ciągle wierzę
w drugiego człowieka mimo
że zawiodłem się na nim
nie jeden raz

Jestem dobrym wielu tak mówi
mimo że zdarzało mi się
gubić rozsądek być
bardzo nie miłym

Jestem w poważnym wieku
a mimo to gapię się na
zgrabne dziewczyny
oblizuje się

Jestem wariatem który kłania
się drzewom oraz tęczy
nie boje się wiatru
ani grzechu

Jestem zwykłym zwariowanym
człowiekiem który w tłumie
umie się odnaleźć mimo
że wokoło wiele cieni

Jestem kimś kogo sam lubię
nie wstydzę się siebie
mimo że czasami mam
trudne horyzonty

Gdy smutek z nas drwi

Co dzień warto cieszyć życie
być jego tłem kłaniać sie mu
zawsze być soba nie bać
się jego wiatrów i mgieł

Co dzień warto żyć dumnie
nie dokuczać losowi
pozwolić by to on był
sensem nocy i dnia

Co dzień warto iść prosto
nawet gdy kręta droga
a niebo pochmurne
gdy smutek z nas drwi

Co dzień warto głębiej
zaglądać życiu w oczy
czuć jego moc dziękować
mu za to że jest

Twarze które łez się nie wstydzą

Nie okłamujmy się
wszystkich Świętych
niestety ale boli

nie okłamujmy się
wszystkich Świętych
pamięć budzi

Nie okłamujmy się
wszystkich Świętych
to zacny dzień

Nie okłamujmy się
wszystkich Świętych
umie cieszyć

Bo jest to dzień
który z innymi
dniami wygrywa

Zna twarze które
łez szczerze się
nie wstydzą

Ocean żalu rzeka łez

Samotność smutek
ta sama twarz
oraz krew

Samotność smutek
ocean żalu
rzeka łez

Samotność smutek
studnia bez dna
trudne drzwi

Samotność smutek
tuż obok nich
nadzieja śpi

Samotność smutek
krajobraz bitwy
która trwa

Zapomniana droga ozdobiona głazem

Szkoda mi minionych chwil które
upiększały noce i dni szkoda
właśnie tamtych będących
lekiem ciemnych snów

Szkoda uśmiechów które
łzy umiały przekonać
straconych szans mogących
zamknąć trudne drzwi

Szkoda mi zapomnianej drogi
ozdobionej głazem
z którym o swym losie
rozmawiał nie jeden człek

Szkoda to mało powiedziane
jest mi po prostu mocno żal
że tamte właśnie chwile
pokrył kurzem czas

Każda droga ma racje

Każda droga gdzieś
prowadzi pachnie
życiem wie co to
uśmiech i łzy

Każda droga to
piekło albo raj
z którym człowiek
musi się spotkać

Każda droga ma
racje nie boi się
prawd które
czasem bolą

Każda droga uczy
jest jak książka
która nie milczy
jest sensem

To nie tęcza to do bólu drzwi

Samotności to nie uśmiech
to żal smutek łzy - to nie
tęcza - to do bólu drzwi

Samotność to nie wygrana
to trudny horyzont to nie
droga o której lubimy śnić

Samotność to niepewność
boi się ciemnych chwil
przegrana nocy i dnia

Samotność to poezja która
z człowieka drwi to gra słów
w której niczym jest sens

Cieszył się wiatr i deszcz

Wczoraj pochowano śmierć
były kwiaty oraz znicze
był uśmiech tych którzy
sie jej bali

Wczoraj pochowano śmierć
niebo było łaskawsze
były gwiazdy i tęcza
słońce się śmiało

Wczoraj pochowano śmierć
cieszył się wiatr deszcz
był miły czulsza
była mgła

Człowiek zapomniał co to
jest ból co to ciemne tło
które jak złodziej
otwierało drzwi

Dogonić wiatr i sny

Dogonić wiatr i sny
porozmawiać z mgłą
zrozumieć deszcz
przytulić ciszę

Potem usiąść do stołu
wypić małą czarną
podać dłoń zadumie
zrozumieć to co było

Tylko tyle pragnę nic
a nic więcej przecież
każda z tych chwil
potrafi cieszyć

Nie wstydźmy się

Świat jest mój twój i jego
mamy do niego klucze
którymi otwieramy
noce i dni

Świat należy do nas nie
wstydźmy się go mówmy
o nim poetycko kochajmy
jak brat siostrę

Świat to nie tylko znój i trud
to mosty szczerości otulone
mgłą gdy ona opadnie
uśmiech i fajne sny

Świat to horyzonty to
codzienny chleb który
smakuje o każdej porze
nawet gdy czerstwy

Gdy chleb na stole

Życie uczy pokory
która zawsze
ma racje

Życie uczy płakać
gdy pogrzeb gdy
trudne dni

Życie uczy radości
gdy chleb na stole a
obok kwitnie twarz

Życie uczy tęczą
echem i wiatrem
ba nawet mgłą

Życie uczy otwierać
kolejne noce i dni
w nich nadzieja

Życie uczy zrozumienia
to ono jest prawdą
która nie wstydzi

Życie to poważna
lekcja ona otwiera
sensowi drzwi

To ja zapomnienie

Ktoś zapukał do drzwi
więc zapytał kto tam
usłyszał to ja
zapomnienie

Zdziwił się jednak
otworzył - płakało
mówiło mam dość
ukrywania się

Że za dużo widziało
bólu i trudnych chwil
które nie pomagały
ogarnąć nocy i dni

Ten co otworzył drzwi
przytulił zapomnienie
mówiąc rozumiem cię
proszę wybacz mi

Poezja która smalcem smaruje kromkę chleba

Co to jest bieda czy to jest głód
a może nicość zamykająca drzwi
co to jest bieda czy to pamiątka
po minionym czy to bólu krzyk

A może bieda to poezja która
smalcem smaruje kromkę chleba
a może to coś co nie smakuje bo
jest jak ziemia rodząca chwast

Czy bieda musi boleć czy musi
smakować jak trudne łzy co to
jest bieda kto prawdę o niej
zna - Bóg anioł czy my

Czemu drzewa nie cieszą

Życie to drzwi i okna do przyszłych
horyzontów które się uśmiechną
podarują zaćmienie życie to dni i
noce to one nadzieją lepszego
bramą do czystej miłości

Więc czemu czasami boli bywa
pochmurne - nie zawsze jest
szczere na prostej drodze
potyka się o nic jest ciężkie
drzewa nie cieszą

Życie to zwycięstwo nad
niemocą którą ktoś ubrał
na czarno - życie to prawda
nie bojąca się kłamstw to
najwspanialszy fant

Nie poddawajmy się słabym
chwilom niech iskra życia w nas
się tli niech cieszy ptaków śpiew
wigilijny stół - przecież życie to
moment w którym warto być