Gdy drogi trudne a horyzont smutny

Czy warto marzyć i śnić
gdy drogi trudne a
horyzont smutny

Czy warto marzyć i śnić
skoro dziś boli
jest na nie

Czy warto marzyć i śnić
gdy idzie kondukt
żałobny

Powiem wam że warto
bo marzenia i sny
to życia sens

Bez którego człowiek
czuje się jak nic
jest na dnie

Nie zawsze smakuje jak chleb

Prawda nie zawsze jest
prawdą czasami boli nie
smakuje jak chleb

Nie zawsze była czuła
na to co widział świat
była podobna do nocy

Prawda nie zawsze jest
prawdą czasami bardzo
obok gwiazd

które raz świecą a raz
nie czyli jest jak
niewiadoma dal

Przestrzeń która przerosła matematykę

Gdzieś w odległej w przestrzeni
przerastającej matematyczne cyfry
odkryłem planetę podobną do ziemi
pokonując dzielącą mnie od niej dal
prędkością swej myśli

Płanetę na jakiej nie uświadczysz
zakończenia nocy i dnia ponieważ
posiada nie jedno duże jak nasze
słońce - tylko dwa małe - które
wzajemnie się wymieniają

Planeta raj - gdzie wszystko
wszystkich cieszy - gdzie woda
ogień i wiatr nigdy nie byli sobie
wrogami - gdzie tęcza ma więcej
barw a zieleń zieleńsza od zieleni

Taką odnalazłem w przestrzeni
będąc pierwszym jak i ostatnim
człowiekiem który zobaczył ją
i odwiedził dzisiejszej nocy

Widok twarze i chwile

Nie tylko radosne
widoki twarze i chwile
częstuje uśmiechem

Również te smutne
barwiąc nimi szarość
która od nich bije

Szarość za którą
nie tylko malarz
piękno widzi

Tak - jestem romantykiem

Zagubiony pośród dni
słucham świerszczy gry
Zagubiony pośród nocy
szukam w księżycu mocy

Tak - jestem romantykiem
człowiekiem wrażliwym
Rozmawiam nie tylko ustami
lubię rozmawiać dotykiem

Zagubiony pośród nocy i dni
przenoszę rzeczywistość życia
w jasne kolorowe sny

Czy to tylko marzenie ubrane
w jesienną sukienkę

Co to jest nadzieja
czy to marzenie
ubrane w jesienną
sukienkę

Czy może to tylko sen
błądzący między
gwiazdami a może
to puste słowo

Co to jest nadzieja
pytam sam siebie
czy warto w nią
wierzyć czy nie

A może nadzieja to
tylko horyzont
który z nami się
zacnie bawi

Dopiero o los się potknąwszy


Jako dziecko z ich
dobra korzystał
jednak gdy wyrósł
zapomniał o tym
i łukiem omijał

Dopiero o los
potknąwszy się
zapragnął naprawić
zło którym krzywdził
nie tylko bliskich

Lecz było za późno
bo na łożu śmierci
nie miał już sił
czynem naprawić
własnego błedu

Błędu za którym
widnieje dom
a w nim zdjęcie
otulone szalem
utkanym przez
matkę


Utkanym z wiary
nadziei i miłości
którym serca biły
biją i zawsze będą
bić życzliwością

Nawet dla tych
zagubionych
którzy kiedyś
zgubili drogę
i zabłądzili

Byłem jak domek z kart

Dzisiaj słońca nie widziałem
wiatru i mgły nie czułem
miłość była gdzieś za
horyzontem tęcza
nie cieszyła

Dzisiaj smutek mnie odwiedził
nadzieja mnie ominęła byłem
jak domek z kart który nie
był pewny czy podoła
gdy zapuka prawda

Dzisiaj był ciemniejszy niż
wczorajsza noc cienie się
schowały były na nie
tylko echo mówiło
że nie jest żle

Gdy letnie przekwitną sny

Gdy skrócone zostaną dni
Gdy zaczną opadać liście

Gdy letnie przekwitną sny
Gdy zasną motyle i świerszcze

Gdy ranki ozdobią mgły
Gdy na grobie zapłonie znicz

Oznaczać to będzie jedno
Że lato zamknęło już drzwi

Poezja mówiąca wierszem

Zachód słońca pełnia księżyca
echo po górach błądzące
dzień który nocy się kłania
sens pachnący nadzieją

Miłość która do drzew się tuli
wiatr który strachem się bawi
poezja mówiąca wierszem
prawda cieni się nie bojąca

To wszystko świat ozdabia
jest urocze jest piękne
dlatego warto o tym mówić
zawsze i wszędzie

Nie wszystkie drzwi otwiera


Nie poddam się życiu gdy
zajdzie konieczność
zasadzę kopa

Niech sobie nie myśli
że jest czymś co
jest nietykalne

Przecież nie każde
drzwi otwiera
dużo błądzi

Kłamie przy tym jak
najęte widzi to co
mu wygodne

Więc jak mu dupska
nie skopać by
zrozumiało

Że to nie tylko jego gra
że również jest
częścią mnie

Więc lepiej by było byśmy
się rozumieli - obok
siebie szli

Nie tylko bliskim się kłaniam


Nie tylko bliskim
koledze i Bogom
się kłaniam

Kłaniam się drzewom
trudnej pogodzie
krętej drodze

Bo te ukłony lepsze
jutro budują
nie bolą

Są moją wizytówką
nie szpecą życia
ozdabiają je

Cisza wyborcza

Jaka cisza jaki spokój
nikt nic nie obiecuje
jest normalnie

Jesień się uśmiecha
wiatr jeszcze ciepły
zimy nie widać

Takiej ciszy potrzebujemy
a jutro zobaczymy która
prawda wygra

Kto będzie zadowolony
czy naród się skuma
czy będzie fajnie

Kiedyś pewnego dnia

Prawda czasami boli
uśmiech bywa fałszywy
horyzont nie taki
jak byśmy chcieli

Czas nie zawsze pomaga
łzy słone jak sól
drogi mocno kręte

Pozostaje więc nadzieja
że kiedyś pewnego dnia
wszystko się odmieni
będzie tylko na tak

Trzeba mieć nadzieje że lepsze się obudzi

To nic że dzień pochmurny
że noc już nie tak ciepła
trzeba mieć nadzieje
że lepsze się obudzi

Że życie nie będzie smutne
wiatr marzeń nie porwie
wiara serce otworzy
radość powróci

Że los znowu się uśmiechnie
nie będzie smutku i łez noc
gwiazdą poczęstuje
horyzont będzie łaskawy

Bo życie to fajna droga
jej pobocza nie muszą
boleć - mogą być miłe
mogą być na tak